Caldas de Reis => Teo 29km

Bijna zondevrij! En een wit voetje gehaald bij Petrus, voor in de verre toekomst. Het lopen van een camino bezorgt je een aflaat, die je verdient na het volbrengen van de tocht. Maar gerust, gezien onze leefstijl kunnen we over een paar jaar weer lopen.
Aan de deur van onze kamer hangt een zakje. De pensionhouder heeft voor ons stokbrood met gebakken ei ingepakt. Als we het van deurklink pakken is het ei nog warm. In het donker het bos in, De knijpkat die we gisteravond gekocht hebben geeft veel licht. Tijdens het sterker worden van daglicht hangt er een donkere streep rook in de lucht, net of verder een brand woedt. Maar een brand zien we niet. Tijdens onze rust even genieten van een glas verse sap, koffie is even aan ons niet besteed. Op hogere stukken waar de wind waait, voelt het koud aan de armen. Korte mouwen is nu nog maar net te doen op dit tijdstip. Je merkt aan alles ondanks het prachtige weer dat de herfst inzet. De meesten wijnranken zijn leeg, de mais is geoogst. Alleen een kool die lijkt op spruitjes staat er nog fris bij. Peer is ook onderweg en we lopen hem voorbij. Hij zegt na Padron ergens te willen slapen. Zelf zijn we dit ook van plan. Het is tegen 12 dat we stoppen om bij een restaurantje te eten. Wij willen het menu del dia. De keuken gaat echter pas om 12 uur open. Dit is voor ons te laat en zetten onze weg naar Teo voort. In albergue La Calabaza del Peregrino is de dagelijkse poetsbeurt net achter de rug als we binnen lopen. We gebruiken als eerste alle faciliteiten, eten wat en doen een power nap.