Oliviera de Azemeis => Grijo 30,4 km

De twee Poolse en de Waalse dame, zijn al wakker en ondanks dat ze heel stilletjes doen, wordt je toch wakker van gestommel. Dit zorgt ervoor dat wij ook maar opstaan. Het is dan ook pas 6 uur als we ons ontbijtje met alle marktkooplieden nuttigen. In het donker zoeken we naar de wegmarkeringen. Deze zijn lastig te vinden, als het langzaam licht wordt gaat het iets beter.
De route voor vandaag leidt door de zuidelijke voorsteden van Porto. Vrachtauto's en alles wat gemobiliseerd is raast aan ons voorbij. Niet echt het idee van een camino, maar dit hoort er ook bij. Het jachtige verkeer en alleen maar asfalt lopen afgewisseld met kinderkopjes maakt het een uiterts geconcentreerde dag. Zonder van de omgeving te kunnen genieten. Plots worden we nageroepen door een man, die een druk kruispunt oversteekt en naar ons toe rent. In zijn hand twee mini teenslippertjes, voor ons, zegt hij, voor een goede weg naar Santiago. Zo snel als hij kwam , is die ook weer weg. Ietwat verbaasd gaan we verder. We belanden eindelijk na een dag van alertheid bij onze albergue. Tijdens het inschrijven en het afstempelen van onze credential paspoorten, tipt de man ons dat pelgrims bij de buren welkom zijn om aan het avondeten deel te nemen. Met ons nemen deel, twee Britse meisjes, een Bulgaar, en onze Waalse. Het menu was verbazend goed en meer als voldoende. Het is nog maar een paar kilometer voor Porto. Eerst goed rusten, slapen. Morgen is Porto van ons.